Σόφιτσι, Αρντένγκο

(Soffici). Ιταλός ζωγράφος, χαράκτης και συγγραφέας (Ρινιάνο στον Άρνο 1879 - Βικτωρία Απουάνα 1964). Παρακολούθησε τα μαθήματα της ελεύθερης σχολής του γυμνού στην Ακαδημία της Φλωρεντίας και αργότερα, 1899-1907 πήγε στο Παρίσι όπου ήρθε σε επαφή με αξιόλογους καλλιτέχνες που τον βοήθησαν στην τέχνη του. Γύρισε στη Φλωρεντία και πήρε μέρος στο φουτουριστικό κίνημα, του οποίου φέρεται ένας από τους σπουδαιότερους αντιπροσώπους, τόσο ως ζωγράφος όσο και ως συγγραφέας. Η φουτουριστική του τέχνη πάντως τελειοποιήθηκε το 1914 και είναι επηρεασμένη από τον εμπρεσιονισμό. Ο Σ. υπήρξε αξιόλογος συγγραφέας και τα έργα του χαρακτηρίζονται από βαθύ λυρισμό. Από τα γραπτά του πιο αξιόλογα είναι, Ο άγνωστος Τοσκανός (1909), Αρλεκίνος (1914), Ημερολόγιο πλοίου (1915), Κόμπιλεκ (1918), Επιστροφή στο Φρίουλι (1919) κ.ά. Από τα κριτικά του έργα διακρίνονται: Αρθούρος Ρεμπό (1911), Ανακαλύψεις και εγκλήματα (1919), Αγάλματα και ανδρείκελα (1919), Πρώτες αρχές της αισθητικής του φουτουρισμού (1920) κ.ά. Από τα ποιήματα του Σ. διακρίνονται: Λυρικοί χημισμοί (1915), Ελεγεία του ήλεκτρου (1927) και Μαρσύας και Απόλλων (1938). Σπουδαίο επίσης έργο είναι η αυτοβιογραφία του Σ. Αυτοπροσωπογραφία ενός Ιταλού καλλιτέχνη στα πλαίσια του καιρού του (4 τόμοι, 1951-1955). Από τα δοκίμιά του τα σπουδαιότερα είναι: Η περίπτωση Ρόσο και ο εμπρεσιονισμός (1909), Κυβισμός και φουτουρισμός (1914), Τζιοβάννι Φατόρι (1921), Αρμάντο Σπαντίνι (1926), Ούγκο Μπερνασκόνι (1934), Τριάντα σύγχρονοι καλλιτέχνες Ιταλοί και ξένοι (1950). Ο Σ. υπήρξε υποστηριχτής του φασισμού και το 1939 έγινε ακαδημαϊκός. Στη ζωγραφική του διακρίνονται οι πίνακες Αποικιακό σπίτι, Ποτισμένοι κάμποι και Κάμποι με θημωνιές.